UWAGA: wstrzymanie aktualizacji na tej stronie!
Gdy Ksiądz Arcybiskup Mieczysław Mokrzycki powiedział mi o nowym zadaniu, które mnie czeka, na Mszy św. było takie czytanie:
Znam twoje czyny: trud i twoją wytrwałość,
i to że złych nie możesz znieść,
i że próbie poddałeś tych, którzy zwą samych siebie apostołami, a nimi nie są,
i żeś ich znalazł kłamcami.
Ty masz wytrwałość:
i zniosłeś cierpienie dla imienia mego -
niezmordowany.
Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości.
Pamiętaj więc, skąd spadłeś,
i nawróć się,
i pierwsze czyny podejmij! (Ap 2, 2-5a). Później przemodliłem te słowa na nowo, by odpowiedzieć pozytywnie na niecodzienną prośbę.
Zostałem poproszony, by zostać ojcem duchownym we lwowskim seminarium (WSD). To oznaczało powrót do "pierwotnej miłości" - miejsca studiów, formacji i przygotowania do kapłaństwa, tym razem na Ukrainie. Szczera rozmowa z Arcybiskupem tuż przed rekolekcjami, w których brałem udział i kilka dni na odpowiedź dały mi nadzieję, że w jedności z Bogiem podołam i temu zadaniu.
"W kształtowaniu kandydata do kapłaństwa nieocenioną rolę pełni ojciec duchowny. Posiada on kwalifikacje, które określają go jako mistrza życia wewnętrznego. Jest on odpowiedzialny za formację duchową alumnów. Wprowadza ich w świat życia wewnętrznego, ukazując bogactwa duchowości i sposoby ich przyswajania. Ojciec duchowny związany jest ścisłą tajemnicą dotyczącą treści przeprowadzanych rozmów z alumnami.
Rozmowy alumna z ojcem duchownym winny być regularne. Każdy alumn zobowiązany jest do nich przynajmniej jeden raz w miesiącu. Rozmowy indywidualne z ojcem duchownym winny obejmować programowo wszystkie najważniejsze problemy życia alumna. W kontakcie z ojcem duchownym winien on formować sumienie, porządkować emocjonalność, rozwijać ducha modlitwy, rozeznawać sposób uczestnictwa w sakramentach świętych, rozeznawać powołanie, rozwiązywać najważniejsze konflikty osobiste i wspólnotowe. W kontakcie z ojcem duchownym alumnowi powinno towarzyszyć wielkie wewnętrzne otwarcie. Przedstawienie problemu przynosi pożądane owoce tylko wówczas, kiedy alumn wypowiada go z odczuciem wewnętrznej wolności. To właśnie zdobyta wolność wobec swojego lęku, jak również pokonanie fałszywego wstydu wobec drugiego człowieka, jest jednym z najcenniejszych doświadczeń w kierownictwie duchowym. Ojciec duchowny jest do stałej dyspozycji alumnów, by im umożliwić kontakt i rozmowy. On też kieruje modlitwami i wspólnymi ćwiczeniami duchownymi (m. in. dniami skupienia i rekolekcjami), oraz czuwa nad jednolitym stosowaniem kryteriów w rozeznawaniu powołania alumnów."
