Miasteczko Zabłotów na Pokuciu jest znane od 1453 r., gdy w spadku otrzymała je księżniczka Zofia (jej pomnik stoi w centrum). W tamtym czasie katolicy, którzy mieszkali wzdłuż szlaku handlowego ze Lwowa na Bukowinę i Mołdawię, dojeżdżali na nabożeństwa do parafii w Śniatynie (od XV w.) i w Kołomyi (poł. XIV w.). Najbliższa łacińska świątynia znajdowała się w Gwoźdźcu (14 km, 1475 r.).
Miejscową rzymskokatolicką parafię ufundował w 1605 r. Stanisław Wołucki z Bogusza, chorąży rawski, dziedzic Zabłotowa. Zobowiązał się wydzielić środki na utrzymanie kapłana, budowę nowej plebanii i kościoła. Jednak – jak zaświadcza akt fundacyjny – wtedy już „stary kościół był koło granicy od wsi Demycza”. W latach 1618-1621 drewniany kościół zniszczyły turecko-tatarskie najazdy. W 1669 r. właściciel Bakucki zapisał swój majątek parafii, by zbudowano nową drewnianą świątynię.
Ostatni drewniany kościół poświęcono w 1833 r. Obecną murowaną świątynię wybudowano w 1902 r. w stylu eklektycznym, z przewagą neogotyku. Została poświęcona w 1909 r. pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej.
Parafia na początku należała do halickiego dekanatu, a od 1765 do 1945 r. do kołomyjskiego (z krótką przerwą w dek. buczackim). Teraz parafia należy do dekanatu stanisławowskiego. W drugiej dekadzie XIX w. liczyła prawie 780 osób. Sto dziesięć lat później (1939 r.) w parafii mieszkało 2696 wiernych.
Oprócz Zabłotowa, parafianie mieszkali także we wsiach Albinówka, Borszczów (znany od 1453 r.), Budyłów, Hańkowce (1565 r.), Dżurów (1394 r.), Zabrudowce, Illińce (1458 r.), Kielichów, Lubkowce, Oleszków (1479 r.), Popielniki (1785 r.), Rudniki (II poł. XV w.), Trójca (1579 r.) Trościaniec (1426 r.), Tułuków (1472 r.) i Chlebiczyn Polny.
W okresie międzywojennym proboszczom pomagali wikariusze i katecheci. W Zabłotowie istniała również ochronka sióstr służebniczek starowiejskich (1927-1945).
Na terytorium parafii, oprócz kościoła, znajdowały się tez inne obiekty sakralne. Dziedziczka z Trójcy, Aniela Jaxa-Dobek w 1902 r. zbudowała kaplicę na cmentarzu w Zabłotowie. W Trójcy i Rudnikach były też drewniane kaplice dojazdowe, w których w niedzielę odprawiano Msze św. Dłuższy czas przed wojną kapłani obsługiwali również parafię w Nowosielicy, gdzie był wakat na stanowisku proboszcza. Trzy ostatnie świątynie zostały zniszczone w latach 1944-1949 przez miejscowych Ukraińców.
Ostatnim proboszczem do czasu wysiedlenia Polaków w październiku 1945 r. był ks. Michał Rozlepiło – później duszpasterz w parafii Stare Kurowo, k. Gorzowa Wlkp.
Po II wojnie światowej kościół przeznaczono na magazyn materiałów spożywczych (w tym dużej ilości soli), plebanię na biura, a ochronkę na sąd i przychodnię dziecięcą. Po odzyskaniu budynków 15.10.1991 r., wszystkie wymagały gruntownych remontów. W 1996 r. do parafii przybyły siostry felicjanki. Dnia 08.05.1999 r. abp lwowski Marian Jaworski (późniejszy kardynał) poświęcił wyremontowaną plebanię, gdzie siostry zorganizowały przedszkole. Wielkim wyzwaniem jest niedokończony remont kościoła.
Od lat 90-tych XX w. proboszczami byli: ks. Piotr Buk, ks. Jan Radoń, ks. Grzegorz Ząbek. Obecnie (2013-2015 jako wikary, od 2015 r. jako administrator) opiekę duszpasterską pełni ks. Antoni Więch, pochodzący z diecezji rzeszowskiej.
Z Zabłotowa pochodzi Otton Marcin Nikodym (1887-1974) – dr hab., wybitny polski matematyk, współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Matematycznego w 1919 r., twórca tzw. zbioru Nikodyma, współtwórca twierdzenia Radona-Nikodyma (1930 r.).
Z terenu parafii (wieś Trójca) pochodzi dwóch polskich kapłanów ur. w 1944 r.: ks. Franciszek Moździerz i ks. Henryk Korzeniowski SDB.
opr. A. Więch
Link do folderu PDF z tym tekstem znajdziesz TUTAJ.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz